Mijn Reis door Cultuur en Herinnering
Oorsprong de naam Hayk
De naam die mijn ouders aan mij hebben gegeven is Hayk. Het was vooral mijn vader die voor deze naam koos om zijn vader (mijn opa) te eren want zijn naam was ook Hayk. De naam betekent armeen en de oorsprong van deze naam is bij een volksverhaal waarbij de oprichter van de Armeense natie Hayk noemde. Ik vind dat deze naam bij mij past omdat ik Armeens ben. Op de afbeelding hiernaast zie je Hayk
Landen van herkomst
Ik ben half Wit-Russisch en half Armeens. Ik ben Armeen langs mijn vaders kant en ik heb zeer veel familie in Armenie. We komen uit Jerevan, dat is de hoofdstad van Armenië. Ik vind het een zeer mooie land met mooie gebergtes en een zeer religieuze land. Ik ben Wit-Russisch langs mijn moeders kant en ik heb net als langs mijn vaders kant veel familie. We komen uit Brest dat is aan de grens met Polen. Ik vind het een zeer propere land want je ziet nooit afval op straat en er zijn veel mooie monumenten.
Architectuur in Jerevan
De fort van Brest
Culturele autobiografie
Als kind vond ik kunst eigenlijk maar saai. Ik hield van actie en beweging, dingen die snel gebeurden en me meesleepten. Schilderijen en beelden deden dat niet voor mij. Ik snapte gewoon niet wat er zo boeiend aan was. Wat ik wel leuk vond, was lezen. Vooral de Fantasia-reeks van Geronimo Stilton. Die boeken zaten vol avontuur en fantasie. Ik kon er helemaal in verdwijnen.
Ik ben opgevoed met twee talen, Russisch en Armeens. Al vroeg begon ik Nederlands te leren, en dat ging eigenlijk heel vlot. Daarna kwamen Frans en Engels erbij. Dus als ik eerlijk ben, kan ik best trots zeggen dat ik aardig wat talen spreek. Eén van mijn favoriete herinneringen is hoe mijn moeder vroeger dacht dat ik als baby baybytaal sprak. Ze snapte er niks van, maar later bleek dat ik gewoon in het Armeens praatte. Zij verstond en verstaat dat niet, dus dacht ze dat ik zomaar wat klanken verzon. Als ik daaraan terugdenk, moet ik altijd glimlachen.
Pas de laatste jaren ben ik kunst echt gaan waarderen. Vooral oude kunst vind ik nu mooi. Er zit zoveel detail en geschiedenis in. Dingen die ik vroeger over het hoofd zag. En ook mijn smaak in boeken is veranderd. Tegenwoordig lees ik graag non-fictie, maar ik wil ook weer vaker fictie proberen. Wie weet ontdek ik wel nieuwe verhalen die me net zo kunnen meeslepen als vroeger.
Hier onder zie je mij als kleine kind en laten we eerlijk zijn ik ben niet al te hard veranderd.